Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- artistic_experiences_with_people_with_autism [2019-08-27 09:21] – rasa
+++ artistic_experiences_with_people_with_autism [2019-08-27 10:13] – rasa
@@ Line 106: / Line 106: @@
 Niet alle ateliers verliep als ik heb die bedacht. Af aan toe kreeg ik onverwachte uitdagingen. Bij voorbeeld in de aanloop naar het eerste creative atelier had ik een bericht gekregen van de organisatoren met een opmerking. Er zijn een aantal mensen die niet tegen het geluid kunnen dat een stift op papier maakt. Mijn ganse activiteit was gebaseerd op met Posca stiften te werken. Posca stiften zijn op waterbasis en geurloos. Ik vind vooral het kleuren gamma zeer gevarieerd en aantrekkelijk. Wel, niks aan te doen, ik wou niet dat er deelnemers weg vallen dus ik ging opzoek naar stille stiften. Geen makkelijke taak. Ik heb alle stiften in verschillende kunst winkels uitgeprobeerd. Ik kon niet te veel verschil horen. Maar kon toch wel tot een begrip komen over welke geluiden het gaat. Het is een hoge frequency geluid dat wordt geproduceerd wanneer stiften over het papier schuiven. Ik kon me inbeelden dat wanneer je dit hoort je lichaam erg ongemakkelijk kan voelen.
+<blockquote>The problem with high pitch sounds like hissing air and hydraulic squeals is that they’re too close to distress calls, which are almost always high pitched. High pitched sounds are one of the few human will usually notice, especially if they’re intermittent, because we inherited a built in alarm system from animal ancestors that’s still working. That’s why humans choose high pitched intermittent sounds when they want to make sure they get  people’s attention. Police cars, ambulances, garbage truck backup beeps - it’s almost always a high pitched intermittent sound. The people who design these systems instinctively go for the kind of sound animals use to signal danger. From Animals in translation by Temple Grandin and Catherine Johnson </blockquote>
 De resultaten van de deelnemers van deze ateliers en documentatie van het proces werden getoond in het cc van Mol.
@@ Line 112: / Line 115: @@
 {{:0681.jpg|}}
+<blockquote>"...is Media. And media is how people express and communicate. Your voice is a medium, writing is a medium, art and video and... Yes, even poking someone repeatedly or jumping up and down or twitching your eyes in a pattern can be using a medium - your body - to communicate." from Plural of Medium by Savannah Logsdon-Breakstone</blockquote>
 Een wan de grootste uitdaging voor mensen met ASS blijft communicatie. Alles wat meer complex is valt vaak moeilijk te uitleggen of begrijpen. Verdiepende gesprekken meestal gebeuren met hulp van visuele symbolen, pictogrammen of zelfs emoji’s. Daarom heb ik besloten om dit proces ook in andere velden te gebruiken.
@@ Line 120: / Line 126: @@
 {{:img_1521.jpg|}}
+<blockquote>Novelty is a huge problem for all animals, all autistic people, all children — and just about all normal grown ups too, though normal adults can handle novelty better than animals, autistic people, or kids. Fear of unknown is universal. If you’ve never seen something before, you can’t make a judgment about it; you don’t know if it’s good or bad, dangerous or safe. And your brain always wants to make that judgment; that’s how the brain works. Researchers have found that even nonsense syllables sparks positive and negative emotions; to your brain, there is no such thing as neutral. So if you can’t tell what something is, you get anxious trying to decide whether it’s good or bad.
+From Animals in translation by Temple Grandin and Catherine Johnson </blockquote>
 Na lange gesprekken met mensen met autisme en professionele teams rond het thema reizen en ASS is het duidelijk geworden dat op reis gaan en vooral op reis met intellectuele uitdagingen gaan niet bestaat of niet genoeg aangeboden wordt. Ik heb besloten om een retraite te organiseren voor deze mensen met ASS waar je niet alleen op avontuur naar een onbekende buiende omgeving gaat maar ook een intellectueel creatief programma meemaakt. Met Auti-coach Kristel Binnemans hebben wij een driedaags programma samengesteld rond verbindende communicatie en communicatie met zichzelf. Deze retraite nam plaats op een boerderij in Zarlardingen. Wij telden 6 deelnemers en er is een vraag om een volgende retraite in de herfst te organiseren.
@@ Line 126: / Line 137: @@
 **Toon en deelmomenten.**
+{{:img_20190217_0070.jpg|}}
 All een tijdtje werk ik als artistieke adviseur samen met het kunstenaarscollectief Oracle. Vorig jaar waren zij bezig met een langdurige project in palliatieve dagzorg centrum Topaz. Na lange gesprekken hebben wij besloten om onze kennis en ervaringen in verschillende kanten van de Zorg samen te brengen en kijken hoe dat kan samenspelen. Er waren veel gelijkenissen in werking met autisme en omgaan met mensen van het palliatieve dagcentrum Topaz. Onze samenwerking groeide uit tot een tentoonstelling voor een groep show “Through art we care” in De Markten in Brussel.
@@ Line 132: / Line 145: @@
-Laatste fase van mijne onderzoek was gericht op informatie delen met collega's en publiek. Naast open deurdagen in Mei bij 'tpASSt in Geel was het ook fijn om mogelijkheden te krijgen om kennis en bevindingen te tonen aan een grotere groep mensen vanuit de kunst en zorg sectoren. Naast gesprekken rond autisme en mijne parcours van voorbije jaar heb ik een performative Silent tea sessie als een prikkelloze tijd gecreëerd voor de retraite Beyond Zorg in het kader van het Amen&Beyond festival van Vooruit.
+Laatste fase van mijne onderzoek was gericht op informatie delen met collega's en publiek. Naast informele research gathering met FoAM en open deurdagen in Mei bij 'tpASSt in Geel was het ook fijn om mogelijkheden te krijgen om kennis en bevindingen te tonen aan een grotere groep mensen vanuit de kunst en zorg sectoren. Naast gesprekken rond autisme en mijne parcours van voorbije jaar heb ik een performative Silent tea sessie als een prikkelloze tijd gecreëerd voor de retraite Beyond Zorg in het kader van het Amen&Beyond festival van Vooruit.
+{{:062941680001_0a.jpg|}}
 https://fo.am/blog/2019/06/02/silent-tea-beyond-care-retreat/
@@ Line 150: / Line 164: @@
+**Foto stream https://www.flickr.com/photos/alksnyte/albums/72157710565217248/with/48629333992/**
@@ Line 203: / Line 215: @@
-<blockquote>The most notable example of this is the intense world theory, initially proposed by Henry Makram and his co-authors in 2007. This theory claims that autism is a product of ‘hyper’ sensitivity rather than ‘hypo’ sensitivity as had been previously thought. In the words of Makram et al:
+ https://intersectionalneurodiversity.wordpress.com/2018/04/11/are-autistic-people-really-too-sensitive-how-the-intense-world-theory-gaslights-the-autistic-population
-‘because a subset of cues are overly intense, compulsively attended to, excessively processed and remembered with frightening clarity and intensity. Autistic people may, therefore, neither at all be mind-blind nor lack empathy for others, but be hyper-aware of selected fragments of the mind, which may be so intense that they avoid eye contact, withdraw from social interactions and stop communicating.’
-For them, this includes not just cognitive-perceptual differences, but also ‘hyper-emotionality’, leading autistic people to become, in their words, ‘trapped in a limited […] internal world’. In turn, subsequent research has seemingly supported this theory, such as a recent study which found precisely that autistic people don’t look others in the eyes, not due to social disinterestedness as previously thought, but rather due to sensory-overload – just as autistic people, and in turn Makram, suggested. **by Robert Chapman** </blockquote> full article to be found here https://intersectionalneurodiversity.wordpress.com/2018/04/11/are-autistic-people-really-too-sensitive-how-the-intense-world-theory-gaslights-the-autistic-population